තිස් හත දෙනෙකු  තරම් විශාල රාජ්‍ය ඇමැතිවරු ප්‍රමාණයක් දිවුරුම් දීම සම්බන්ධයෙන් මේ වන විටත් විශාල විවේචනයක් ජනාධිපතිරයාට එරෙහිව එල්ල වෙමින් පවතී.. රාජ්‍ය සේවය කප්පාදු කළ යුතු බවට මතයක් ආණ්ඩු පාර්ශ්වය විසින් පතුරුවමින් සිටින මොහොතක ජනාධිපතිවරයා විශාල රාජ්‍ය ඇමැති මණ්ඩලයක් පත් කිරීම ගැන එල්ල වන විවේචනය සුළුවෙන් තැකිය යුතු නැත. එහෙත් ඇත්ත තත්වය මඟහැර එම විවේචනයන් බාරගත යුතු ද නැත.

ශ්‍රී ලංකා රජය සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවර්ධන වැඩසටහන විසින්, මෙරට තිරසාර සංවර්ධන ඉලක්ක සාක්ෂාත් කරගැනීම සඳහා සිය ප්‍රාග්ධනය යෙදවීමට අරමුණු කරන පෞද්ගලික අංශය වෙත අවශ්‍ය සහයෝගය ලබා දීම වෙනුවෙන් 'තිරසාර සංවර්ධන ඉලක්ක සඳහා වන ආයෝජක සිතියම' පසුගිය දා එළිදැක්වීය.

මේ වනවිට ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණ සිටින IMF නියෝජිත පිරිස මෙරටට විස්තීරණ ණය පහසුකම් ලබා දීම සම්බන්ධයෙන් කාර්ය මණ්ඩල මට්ටමේ එකඟතාවයකට පැමිණ ඇතැයි වාර්ථා වේ. දීර්ගකාලයක් මුළුල්ලේ පැවැති මෙම සාකච්ඡා සාර්ථක වීම මේ මොහොතේ ශ්‍රී ලංකාව මුහුණ දෙමින් තිබෙන ආර්ථික අර්බුදයයන් ජය ගැනීම වෙනුවෙන් වන වැදගත්ම සංධිස්ථානයක් වෙනු ඇත.

මෙම වසර සඳහා වන සංශෝධිත විසර්ජන පනත් කෙ‍ටුම්පත නැතිනම් අතුරු අය වැය යෝජනාවලියක් අද දින මුදල් අමාත්‍යවරයා ලෙස ජනධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ පාර්ලිමේන්තුව හමුවේ ඉදිරිපත් කිරීමට නියමිතය.

ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ සර්ව පාක්ෂික පාලනයක් පිහි‍ටුවා පවතින අර්බුදයයන් විසඳා ගැනීමට යෝජනා කළ ද මෙතෙක් ඒ සඳහා විපක්ෂ පක්ෂ වලින් සාධනීය ප්‍රතිචාරයක් නැත.

ශ්‍රී ලංකාවේ පවතින දේශපාලන ආර්ථික ආදී අර්බුද දඩමීමා කරගෙන විදේශීය රට වල වෙසෙන ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ උද්ඝෝෂණ දැන් එතරම් අමුතු දේ නොවේ. පසුගිය අරගල සමයේදී මෙන්ම මෑත වසර තිහක පමණ කාලයක් බැලුවහොත් මෙවැනි උද්ඝෝෂණ නිරන්තරයෙන් සිදුව තිබේ.

ලංකාවේ නූතන දේශපාලන ඉතිහාසය මුලින්ම “ජාතිය“, පසුව “පංතිය“, නැවතත් “ජාතිය“, ඉන්පසුව “ජනතාව“, යනුවෙන් ෆේස්බුක් සටහනක් පසුගීයදා ආචාර්ය නිර්මාල දේවසිරි දමා තිබිණි.

ඒ ගැන ඔහු වැඩි මනත් විග්‍රහයක් කර නොතිබුණත් ලංකාවේ නිදහසෙන් පසු දේශපාලනය තුළ ජාතිය සහ පන්තිය ගැ‍ටුම්කාරී දේශපාලන භාවිතවක නිරත වූ බව ඇත්තකි. එසේම ජනතාව මේවායේ අනර්ථකාරී ගොදුරු බවට පත්වීමත් පිළිගත යුතුය.