ප්‍රායෝගික විචාර කලාවේ අත්පොතක් බඳු “මකරන්ද කාව්‍ය විමංසා”
නිලන්ත ඉලංගමුව
ජනාධිපති රාජපක්ෂ මේ කතාකරන්නේ සැලුන් දොරක් ගැන නොවේ. ඔහු කතා කරන්නේ, දැලිපිහියෙන් රැවුල කපනු ලබන බාබර් සාප්පුවේ ඇති දොර පිළිබඳවය. මෙවැනි දොරවල් වර්තමානයේදී ඉතා අල්පය. නමුත් රාජපක්ෂගේ දේශපාලනය සැලුන් දොරක් වැනිය යනුවෙන්, ඔහු ඉදිරිපත් කරන අදහසට ඉතා වැදගත් ස්ථානයක් තිබේ.
නිලන්ත ඉලංගමුව
අහෝ ඛේදයකි! කිසිඳු ගැලපීමක් නැති කරුණක් ගෙන ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මහලේකම් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ බිරිඳ සමඟ ගලපමින් රනිල්ට ඇති අවස්ථා හෙලිකිරීම, වතමන් දේශපාලන සුනාමියට හසුවී සිටින රාජපක්ෂගේ පළමු ප්‍රතිචාරය විය. මෙවැනි කතාන්තර ගොතන අයවලුන් හැඳින්වීම සඳහා විවිධ මට්ටමේ වාග්මාලාවන් අපේ සුන්දර වූ මව් බසෙහි ඇත්තේය.
නිලන්ත ඉලංගමුව
ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ තම කකුල කටේ දමාගෙන ඇත. දැන් ඇත්තේ එය ඔහුට හැපීමට ඉඩදී බලා සිටීම පමණි. ඔහුගේ ඇඳුම් ඔහු විසින්ම ගලවා ගනු ඇත. ඔහුගේ බලය ඔහු විසින්ම දියකර ගනු ඇත.
| නිලන්ත ඉලංගමුව
ජනාධිපති පර්සි මහේන්ද්‍ර රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපතිවරණය ප්‍රකාශයට පත් කිරීම සඳහා වූ මාවත නොහොත් තම පෙරේතකම සංසිඳුවා ගැනීම සඳහා අවශ්‍ය පියවර ඔහුගේ කේන්ද්‍රය ප්‍රකාරව ගෙන ඇත.
ඒ අනුව යමින් මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා ජනාධිපතිවරයාට අවශ්‍ය දේ සිදු කොට ඇත. ලැජ්ජා නැති කාරණයකි. ජාතියක් ලෙස වඩාත් සැලකිලිමත්ව බැලිය යුතු කාරණයකි. මොහුගේ පිස්සුව සංසිදුවා ගැනීම සඳහා ජාතියේ පැවැත්ම සහ ඊට හිමි ගරුත්වය මුලුමනින්ම නැති කොට ඇත. ජාතිය රෝගී ජාතියක් බවට පත් කොට ඇත.
‘පොදු අපේක්ෂාවක්’ නැති තැන කෙසේ නම් ‘පොදු අපේක්ෂකයෙකු’ සොයාගන්නද?
අද ප‍්‍රශ්නය එයයි. ‘පොදු අපේක්ෂකත්වය’ ගැන කතා කරන විවිධ කොටස් අතර ඇති බව පෙනෙන්නේ, පොදු අපේක්ෂාවක් නොව, පුද්ගලබද්ධ අපේක්ෂාවන් ය. එම පුද්ගලබද්ධ අපේක්ෂාවන් ‘පොදු අපේක්ෂාවේ’ නාමයෙන් සමාජගත කර ගැනීමේ පරිසරය සකස් කරගන්නා එක ක‍්‍රමයක් වන්නේ, ‘අවම අපේක්ෂාව’ සහ ‘උපරිම අපේක්ෂාව’ අතර සීමා ඉර හැකි තාක් බොඳ කිරීමට කටයුතු කිරීමයි.
