ජනවාරි අටවැනිදා ජයග්‍රහණය හා පුරවැසියාගේ සමාජ වගකීම
2015 ජනාධිපතිවරණයේදී පොදු අපේක්ෂක මෛත්‍රීපාල සිරිසේන වටා රොක් වූ මෙරටේ බහුතර ජනතාවගේ අපේක්ෂාව වූයේ මහින්ද චින්තන සංස්කෘතිය පරාජය කිරීමයි. ඒ සඳහා වූ දේශපාලන ව්‍යාපාරය දින සියයේ වැඩපිළිවෙළ තුළ යම් ක්‍රමානුකූල ගමනක යෙදුණේ ඒ අරමුණෙනි. එහෙත් පසුව ධ්‍රැවීකරණය වූ දේශපාලන හැඩතල අනුව මේ මොහොත වනවිට ජනවාරි අට වැනිදා ජයග්‍රහණය කළ දේශපාලන අභිලාෂයන් නැති ගැන්මකට ලක්ව ඇත.
කූඩු කර ඇති සතුන්ට වඩා වන උද්‍යානවල නිදහසේ සැරිසරන සතුන් බලන්න බොහෝ දෙනෙක් ලොකු කැමැත්තක් දක්වනවා. ඒ සතුන්ගෙ ස්වාභාවික හැසිරීම් ඉතා හොඳින් නිරීක්ෂණය කළ හැකි නිසා.
මහින්දට ජාතක සිතුවිලි - හිතුවේ වෙන දෙයක් සිදු උනේ තව දෙයක්
සිදු වන්නේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳව ව්‍යුහවාදී නොවී සියලු දේශපාලනික ව්‍යුහන්ගෙන් වියුක්ත වී ලංකාවේ දේශපාලනයට සංයුත්ත වන්නේ කෙසේද යන්න කල්පනා කරමින් මෙම ලිපියට මුල පුරන්නේ මා තුල ද ප්‍රතිවිරෝධතා ගණනාවකට මුල පිරීමෙන්ය.
විභාගයකදී කොපි කරලා තියෙනවද? පාසල් ගිය ඕනෑම කෙනෙක් ඒ අත්දැකීම විඳලා ඇති. ඕක ලංකාවට විතරක් නෙමෙයි ලෝකේ ඕනෑම තැනකට අදාලයි.
‘ෆේස්බුක්’ ආයතනය තම සමාජ මාධ්‍ය ජාලය තුළට එකතු කරන ඇතැම් වීඩියෝ පට සඳහා මුදල් ගෙවීම නියමිත බව පැවසෙනවා.
ලෝකය නම් මාර වේගෙකින් ඉස්සරහට යනවා. ඒත් මිනිස්සු හැටියට අපි කොතනද ඉන්නෙ.
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන: කැතයි! තුච්චයි!! නීචයි!!! -සුනන්ද දේශප්‍රිය
( මෙම ලිපිය රාවය පුවත්පතට යොමු කරනු ලැබූ නමුත් එහි පළ කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කර තිබේ.)
මෑත කාලීන ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසයේ දැවන්තතම කැතම කැත දේශපාලන පාවාදීම දැන් සිදුවී හමාරය. මහින්ද රාජපක්ෂ පාලනයේ භීෂණය සහ දූෂණය නැති කිරීමට මෙරට මහා ජනතාවගෙන් ජනවරමක් ලබා ගත් සිරිසේන දැන් එම ජනවරම සහමුලින්ම පාවා දී තමා විසින්ම මෑත කාලීන ශ්‍රී ලංකාවේ භයානකම පාලකයා ලෙස හදුන්වන ලද රාජපක්ෂ සමඟ දැන් සිරිසේන යහන් ගත වී හමාරය. වඩාම තුච්ච සහගත වන්නේ ඔහු විසින් මෙම පාවාදීම සිදු කරන ලද ආකාරය යි. එනම් සිය මිතුරු බලවේග ලෙස සළකනු ලැබූ සියලු පාර්ශවයන් බොරු සහ වංචා මගින් මුලා කරමින් බොරු බේගල් දෙසා බාමින් නීව ලෙස සිරිසේන, රාජපක්ෂ සමඟ දේශපාලන යහන්ගත වීම ය.
පසුගියදා ලෝක කම්කරු සංවිධානයේ අනුග්‍රහය යටතේ හොංකොං සහ මැද පෙරදිග කලාපයේ රටවල ගෘහ සේවය සඳහා ගොස් සිටින කාන්තාවන් පිලිබඳ ඡායාරූප ප්‍රදර්ශනයක් පැවැත්වුවා. එය නම් කර තිබෙන්නේ “No one should work this way” නමිනුයි. පහත දැක්වෙන්නේ විවිධ රටවල ගෘහ සේවය සඳහා ගොස් විවිධ අතවරයන්ට ගොදුරු වූ කාන්තාවන් පිරිසක්. ඔවුන් සියලු දෙනාට තියෙන්නේ එකීනෙකට වෙනස් කතා. නමුත් ඔවුන් විඳින සහ විඳපු පීඩාව එක හා සමානයි.
