1984 දී, ඇනිටා ප්‍රතාප් සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී, දෙමළ කොටි නායක මෙන්ම දෙමළ ඊළාම්හි ස්වයං-ප්‍රකාශක නායක වේලුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන්, ශ්‍රී ලංකා ගැටුමට බලපෑම් කරන භූ දේශපාලන ගතිකත්වය පිළිබඳ ඔහුගේ අදහස් බෙදා ගත්තේය: “එක්සත් ජනපද ආයුධ ලබාදීම දෙමළ නිදහස් ව්‍යාපාරයට හෝ ඉන්දියාවේ ජාතික ආරක්ෂාවට ඇතිකරන තර්ජනයක් පමණක් නොවේ. ඇමරිකාවේ පරමාර්ථය, ඔබ නිසැකවම දන්නා පරිදි, හුදෙක් දෙමළ විමුක්ති අරගලය තලා දැමීමට ශ්‍රී ලංකා හමුදාවට උපකාර කිරීමට පමණක් සීමා නොවේ. ඔවුන්ගේ අවසාන අරමුණ ත්‍රිකුණාමලයේ නාවික හමුදා කඳවුරක් සුරක්ෂිත කර ගැනීමයි. එවැනි සිදුවීමක් ඉන්දියානු සාගරය යුද කලාපයක් බවට පරිවර්තනය කරනු ඇති අතර කලාපයේ පවතින ආතතිය වැඩි කරනු ඇත."

පැවැත්ම සඳහා කරන අරගලයක් මධ්‍යයේ විප්ලවවාදියෙකුගේ විශ්වාසයෙන් යුතුව කථා කරන මෙම වදන්, ප්‍රභාකරන්ගේ ලෝක දැක්ම - ගෝලීය කුමන්ත්‍රණ පිළිබඳ සංජානනය, දෙමළ විමුක්තිය පිළිබඳ නිර්දය ලුහුබැඳීම සහ මිලිටරි බලය කෙරෙහි නොසැලෙන විශ්වාසය සමඟ ගැඹුරින් බැඳී තිබූ කාරනා හෙළි කරයි. ඔහු තමා දුටුවේ හුදෙක් දෙමළ ජනතාවගේ නායකයෙකු ලෙස නොව අධිරාජ්‍යවාදයේ, ගෝලීය ආධිපත්‍යයේ සහ සිංහල පීඩනයේ බලවේගයන්ට එරෙහිව සටන් කිරීමේ මෙහෙයුමක යෙදී සිටින මිනිසෙකු ලෙසය.

එහෙත්, ඉතිහාසය පසුකාලීනව දිග හැරුණ පරිදි, ප්‍රභාකරන් තෝරා ගත් මාවත විමුක්තිය කරා ගෙන නොයන බවත්, ඛේදජනක ලෙස අවසානයේ දී අත් කරගත නොහැකි පරමාදර්ශයක් පසුපස හඹා යාමක් කරා ගෙන ගිය ආකාරය වේදනාකාරී ලෙස පැහැදිලි විය. ප්‍රභාකරන් ජීවතුන් අතර සිටියා නම්, ඊයේ නොවැම්බර් 26 වැනිදාට ඔහු සිය 70 වැනි උපන්දිනය සමරනු ඇත.

ප්‍රභාකරන්ගේ ජීවිතය සහ ඔහු නායකත්වය දුන් දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි (එල්ටීටීඊ) ව්‍යාපාරය, ප්‍රචණ්ඩත්වය, මිලිටරිවාදය සහ ස්වාධීන දෙමළ ඊළමක් සඳහා වූ නොනවතින ලුහුබැඳීමකින් සලකුණු විය. වසර ගණනාවක් රාජ්‍යය විසින් අනුමත කරන ලද ප්‍රචණ්ඩත්වය, දේශපාලන කොන්කිරීම් සහ සංස්කෘතික මර්දනයෙන් උපන් ස්වයං පාලනය සඳහා වූ දෙමළ අරගලය නීත්‍යානුකූල විය. එහෙත්, ප්‍රභාකරන් වැළඳගත් ක්‍රම - සන්නද්ධ කැරැල්ල, ඝාතනය, ත්‍රස්තවාදය සහ ළමා සොල්දාදුවන් කුරිරු ලෙස භාවිතා කිරීම - එවන් අරගලයක පිරිවැය පිළිබඳව අපහසු ප්‍රශ්න මතු කරන උරුමයක් ඉතිරි කළේය. එය හුදෙක් අහිමි වූ දෙමළ ඊළම පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් ලෙස නොවීය. එහි අවසාන ශේෂ පත්‍රය වූයේ, එය කවදා හෝ ඉටු කළ හැකි සිහිනයක් ද යන උභතෝකෝටිකයට අපි සියල්ලම තල්ලු කරවමිනි.

දෙමළ ඊළම සඳහා වේළුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන්ගේ දැක්ම පැහැදිලි එකකි. එනම්, දෙමළ ජනතාව තවදුරටත් සිංහල බහුතරයේ පීඩනය යටතේ ජීවත් නොවනු ඇත. ඔහු සිහින මැව්වේ ස්වෛරී දෙමළ නිජබිමක් වෙනුවෙන් වූ අතර, එහිදී දෙමළ ජනයාට තම ඉරණම පාලනය කර ගත හැකි අතර අනුප්‍රාප්තික ශ්‍රී ලංකා රජයන් යටතේ ඔවුන් විඳි භීෂණයෙන් මිදිය හැකිය. ඔහුගේ වචන, බොහෝ විට ගිනිමය සහ ආවේගශීලී, අයුක්තිය පිළිබඳ ගැඹුරු හැඟීමක් මූර්තිමත් කළේය. එක් දේශනයකදී ඔහු මෙසේ පැවසීය: “ශ්‍රී ලංකාවේ දෙමළ ජනයා සමූලඝාතන යුද්ධයකට යටත් කර ඇත. අපේ ගෙවල්, අපේ ඉඩම්, අපේ මිනිස්සු විනාශ වෙලා... දෙමළ ජාතියට තව දුරටත් සිංහල ආධිපත්‍ය සහිත රාජ්‍යයේ ජීවත් වෙන්න බැහැ. අපි අපේම රාජ්‍යයක් නිර්මාණය කළ යුතුයි.”

එහෙත්, එල්ටීටීඊය තුළ ඔහුගේ නායකත්වය දිග හැරෙන විට, ප්‍රභාකරන්ගේ අදහස්, මුලින් ස්වයං නිර්ණය හා ප්‍රතිරෝධය තුළ මුල් බැස ගත් අතර, මිලිටරිවාදයේ තර්කනය සමඟ භයානක ලෙස බද්ධ විය. දෙමළ ඊළම සඳහා වූ ඔහුගේ ගවේෂණයේදී ප්‍රභාකරන් උත්සාහ කළේ සන්නද්ධ අරගලයකින් ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය පෙරලා දැමීමටය. නමුත් මෙය හුදෙක් ආරක්ෂක අරගලයක් නොවීය. කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, එල්ටීටීඊය, ප්‍රභාකරන්ගේ නායකත්වය යටතේ, හුදෙක් දෙමළ ජීවිත ආරක්ෂා කිරීමට සටන් නොකරන බව පැහැදිලි විය - එය ප්‍රචණ්ඩත්වය, බලහත්කාරය සහ භීෂණය හරහා ආධිපත්‍යය, පාලනය සහ තමන්ගේම රාජ්‍ය ස්වරූපයක් ස්ථාපිත කිරීමේ යුද්ධයක යෙදී සිටි බව ඔප්පු කළේය.

ප්‍රභාකරන්ගේ උපාය මාර්ගවලට බෝම්බ ප්‍රහාර, ඉලක්කගත ඝාතන සහ ළමා සොල්දාදුවන් බඳවා ගැනීම ඇතුළත් විය.සිය තීරණ බලාත්මක වන එකම මාර්ගය බලහත්කාරය බව ඔහුගේ විශ්වාසය විය. ඔහු වරක් මෙසේ සඳහන් කළේය: "අපගේ අරගලයේ ශක්තිමත්ම ආයුධය අපගේ කැමැත්ත වන අතර බලවත්ම බලවේගය දෙමළ ජනතාවගේ අධිෂ්ඨානයයි." ප්‍රභාකරන්ගේ ලෝක දැක්ම ගොඩනඟා ඇත්තේ ධර්මිෂ්ඨ, පාහේ දිව්‍යමය අරගලයක් ලෙස ඔහු දුටු ඔහුගේ අරමුණෙහි සදාචාරාත්මක උත්තරීතරභාවය පිළිබඳ නොසැලෙන විශ්වාසයක් මත බව පැහැදිලිය. මෙම විශ්වාසය ඔහුට වඩ වඩාත් ම්ලේච්ඡ උපක්‍රම සාධාරණීකරණය කිරීමට හේතු විය.

කෙසේ වෙතත්, මෙම උපක්‍රමවල ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැකි පිරිවැය නොසලකා හැරිය නොහැකිය. දෙමළ ඊළාම් ව්‍යාපාරය ආරම්භ වූයේ රාජ්‍ය ප්‍රචණ්ඩත්වයට නීත්‍යානුකූල ප්‍රතිචාරයක් වශයෙනි. එහෙත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් එය වඩ වඩාත් තමන්ගේම ආකාරයේ පීඩනයක ගිලී ගියේය. එල්ටීටීඊය ළමා සොල්දාදුවන් යොදා ගැනීම, යුද්ධයේ සම්පූර්ණ බර තේරුම් ගැනීමට නොහැකි පිරිස් බලහත්කාරයෙන් බඳවා ගැනීම, ප්‍රභාකරන්ගේ නායකත්වයේ අඳුරුතම කාල පරිච්ඡේදවලින් එකකි. එල්ටීටීඊය ළමුන් බඳවා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව හෙළා දුටු නමුත් ප්‍රභාකරන් ඒ කිසිවක් මායිම් නොකොට අධිෂ්ඨානශීලීව සිටියේය. ළමයින් සොල්දාදුවන් ලෙස යොදා ගැනීම ප්‍රභාකරන්ගේ සටන්කාමී මානසිකත්වයේ සමාව දිය නොහැකි අංගයකි.

අධ්‍යාපනයෙන්, බලාපොරොත්තුවෙන් සහ වර්ධනයෙන් අනාගතය පිරවිය යුතු දරුවන් යුද්ධයේ උපකරණ බවට පරිවර්තනය විය. මේ දරුවන්ට සිදුවූ මානසික සහ මානසික හානිය අපමණ විය. බොහෝ දෙනෙකුට ඔවුන්ගේ ළමා කාලය අහිමි වූ අතර ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා කිරීමට බල කෙරුනි. යුධ පිටියෙන් ඔබ්බට ජීවිතය අගය කිරීමට අමතක වන තරමට යුද්ධයෙන් ගිලී ගිය නායකයෙකු විසින් හසුරුවන ලද සමස්ත පරම්පරාවක අහිමි විභවතාවයට ඔවුන් ජීවමාන උදාහරණ බවට පත්විය.

දෙමළ බුද්ධිමතුන් සහ දේශපාලන මධ්‍යස්ථ මතධාරීන් සමඟ ප්‍රභාකරන්ගේ සම්බන්ධය ඔහුගේ උරුමයේ තවත් අඳුරු පැතිකඩකි. දෙමළ ප්‍රශ්නයට සාමකාමී විසඳුම් සෙවූ දෙමළ බුද්ධිමතුන් බොහෝ විට ද්‍රෝහීන් හෝ සතුරා සමඟ සහයෝගයෙන් කටයුතු කරන්නන් ලෙස හංවඩු ගැසූහ. කුප්‍රකට සිදුවීම රාශියකදී ප්‍රකට දෙමළ බුද්ධිමතුන්, විද්වතුන් සහ දේශපාලනඥයන් කිහිප දෙනෙකු කොටි ක්‍රියාකාරීන් විසින් ඝාතනය කරන ලදී. එක්සත් ශ්‍රී ලංකාවක් තුළ ස්වයං පාලනයක් සඳහා හෝ සාමකාමී සාකච්ඡා සඳහා පෙනී සිටි මෙම බුද්ධිමතුන් එල්ටීටීඊයේ අයෝමය පාලනය විසින් නිහඬ කරන ලදී. එල්ටීටීඊයේ බුද්ධිමතුන් පවිත්‍ර කිරීම දෙමළ ප්‍රජාව තුළ ඕනෑම අර්ථවත් කතිකාවක් සහ විසම්මුතියක් යටපත් කළ අතර, ව්‍යාපාරයට වඩ වඩාත් ඒකාධිපති ආකාරයෙන් ක්‍රියා කිරීමට බල කළේය.

ප්‍රභාකරන් වරක් ප්‍රකාශ කළේය: “අපි නිදහස ලබා ගන්නා තුරු අපි නොනවතිමු. දෙමළ ජනතාව බොහෝ කාලයක් දුක් වින්දා. අපි ස්වෛරී ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයක් අත්පත් කර ගන්නා තුරු සටන් කරනවා, කිසිවෙකුට අපව නවත්වන්න බැහැ.” මෙම ප්‍රකාශය තුළ ප්‍රභාකරන්ගේ සටන්කාමී දෘෂ්ටිවාදයේ අන්තරාය කැටි කරන සත්‍යයක් තිබේ. නම්‍යශීලීභාවයට, අනුවර්තනය වීමට හෝ සංවාදයකට ඉඩක් නොමැතිව සටන් කිරීමට ඇති සම්මුති විරහිත කැමැත්ත ඉන් මනාව විද්‍යාමාන විය. ප්‍රභාකරන්ගේ දර්ශනයේ නොනැමෙන ස්වභාවයට බාධාවක් ලෙස සලකනු ලැබූ දෙමළ මධ්‍යස්ථ මතධාරීන්ට සහ බුද්ධිමතුන්ට එල්ටීටීඊය සිදුකළ අතවරය නිසා එහි මුරණ්ඩුකමේ වන්දිය පැහැදිලි විය. බුද්ධිමතුන් ඝාතනය කිරීම දෙමළ ප්‍රජාවට දේශපාලනිකව විවාද කිරීමට, පරාවර්තනය කිරීමට සහ පරිණාමය වීමට ඇති හැකියාව ඉවත් කර, ඔවුන් ගෙවී යන සෑම වසරකම වඩ වඩාත් රැඩිකල් බවට පත් වූ ව්‍යාපාරයක ගොදුරක් බවට පත්විය.

ප්‍රභාකරන් බුද්ධිමය මැදිහත්වීමේ සහ ප්‍රචණ්ඩ නොවන දේශපාලන කතිකාවේ වැදගත්කම හඳුනා ගත්තේ නම්, දෙමළ අරගලය සාමකාමී විසඳුමක් සඳහා යම් බලාපොරොත්තුවක් තබා ගැනීමට ඉඩ තිබුණි. එහෙත් එල්.ටී.ටී.ඊ.ය එන්න එන්නම අනාරක්ෂිත හා ම්ලේච්ඡ සංවිධානයක් බවට පත් වූ විට, එය වරක් ශ්‍රී ලංකා රජය තුළ හෙළා දුටු පීඩාකාරී භාවිතයන්ම පිළිබිඹු කළේය.

ප්‍රභාකරන් අන් සියල්ලටම වඩා අගය කළ සිහිනය වූ දෙමළ ඊළාම් නිර්මාණය කිසිදා සැබෑ වූයේ නැත. ඒ වෙනුවට, 2009 දී ශ්‍රී ලංකා හමුදාවේ අවසන් ප්‍රහාරයෙන් අවසන් වූ එල්ටීටීඊ යුද්ධය දෙමළ ජනතාව විනාශයට පත් කළේය. සිවිල් වැසියන්ගේ සංඛ්‍යාව ව්‍යසනකාරී විය: එල්ටීටීඊය සහ ශ්‍රී ලංකා හමුදා අතර ඇති වූ වෙඩි හුවමාරුවෙන් අහිංසක ජීවිත දහස් ගණනක් අහිමි විය. කලක් නිදහස් නිජභූමියක් ගැන බලාපොරොත්තුවෙන් සිටි දෙමළ ඩයස්පෝරාව දෙමළ ඊළාම් සිහිනය ප්‍රචණ්ඩ ලෙස කුඩුපට්ටම් කරන අයුරු බලා සිටියේය.

යුද්ධයේ අවසන් අදියරේදී, ශ්‍රී ලංකා හමුදාව උතුරේ එල්ටීටීඊ බලකොටුව වට කළ විට, ප්‍රභාකරන් යටත් වීමට අකමැතිව දිගටම සටන් කළේය. ශ්‍රී ලංකා හමුදා නිර්දය ලෙස ඉදිරියට යද්දී පවා ඔහු කිසිදු සාම සාකච්ඡා ප්‍රතික්ෂේප කළේය. දෙමළ ඊළම සඳහා වූ සටන මරණය දක්වා සටනක් බවට පත් වූ අතර එහි අවසාන ප්‍රතිඵලය ඛේදජනක විය - ප්‍රභාකරන් මරා දැමුවේය, එල්ටීටීඊය පරාජය විය, දෙමළ ඊළම යනු ඈත සිතිජයේ ඇති සිහිනයක් බවට පත්වූවා මිස අන් කිසිවක් නොවීය. යුක්තිය, සමානාත්මතාවය සහ විමුක්තිය සඳහා වූ ව්‍යාපාරයක් ලෙස ආරම්භ වූ දෙය සැබෑ ජයග්‍රාහකයෙකු නොමැතිව ලේ වැගිරීමක් දක්වා පල්ලම් බැස්සේය.

ප්‍රභාකරන්ගේ දෘෂ්ඨිය පසුපස හඹා යාමේ මෙම යුද්ධයේ අවසාන පිරිවැය වූයේ ගැටුමේ දෙපැත්තේම ජීවිත අහිමි වීම පමණක් නොව දෙමළ ජනයාගේ දේශපාලන අනාගතයත් අහිමි වීමය. දෙමළ ප්‍රජාව කෙරෙහි එල්ටීටීඊ ග්‍රහණය දැඩි වීමත් සමඟම, එය විභව මිත්‍ර පාක්ෂිකයින් විරසක කර, සදාචාරාත්මක උසස් මට්ටම් සම්මුතියකට පත් කර, අවසානයේ තමන් ශූරයා වීමට නියමිතව තිබූ අරගලය යටපත් කළේය.

ඔහුගේ අවසන් කතාවේදී ප්‍රභාකරන්ගේ වචන පරාජයේ හැඟීමක් ප්‍රතිරාවය කළේය: “අපි මෙම සටන ධෛර්යයෙන් හා විශ්වාසයෙන් කළෙමු, නමුත් අපගේ දෙමළ ඊළාම් සිහිනය සැබෑ නොවීම අපගේ ජනතාවට කණගාටුදායක දිනයකි. නමුත් අරගලය දිගටම පවතිනු ඇත. ” වසර ගණනාවක ප්‍රචණ්ඩත්වයෙන් සුනුවිසුනු වී ගිය දෙමළ ජනතාවට තවමත් අහිමි වූ දේ යළි ගොඩනඟා ගැනීමට නොහැකි වී ඇති නිසා මේ වචන දැන් හිස් වදන් පමණි. එල්.ටී.ටී.ඊ.ය දෙමළ අරමුණ වෙනුවෙන් පෙනී සිටින බව ප්‍රකාශ කරන්නට ඇති නමුත් අවසානයේ එය ඉතිරි කළේ බිඳුණු, කලකිරුණු ජනතාවකි.

ප්‍රභාකරන්ගේ ජීවිතය විමුක්තියේ ස්වභාවය පිළිබඳ ගැඹුරු ප්‍රශ්න මතු කරන්නේය. ප්‍රචණ්ඩත්වය තුළින් සැබෑ නිදහස කවදා හෝ ලබා ගත හැකිද? ස්වයං පාලනය සඳහා වූ දෙමළ අරගලය සැබෑ පීඩනයෙන් බිහි වූ අතර එය ජාත්‍යන්තර පිළිගැනීමට සහ සහයෝගය ලැබිය යුතු අරගලයක් විය. එහෙත්, නොනවතින යුද්ධය, ළමා සොල්දාදුවන් සහ ඝාතනය හරහා එම ස්වාධීනත්වය සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා ප්‍රභාකරන්ගේ ප්‍රවේශය, කිසිවෙකුට සාධාරණීකරණය කිරීමට නොහැකි විය.

දෙමළ කවියෙකු සහ දාර්ශනිකයෙකු වන තිරුවල්ලුවාර්, ඔහුගේ කෘතිය වන තිරුක්කුරල් දෙමළ ප්‍රඥාව සඳහා මාර්ගෝපදේශක ආලෝකයක් ලෙස භාවිතා වන අතර එය ප්‍රභාකරන් විසින් මූර්තිමත් කරන ලද මිලිටරිවාදී මානසිකත්වයට ප්‍රති-ලක්ෂ්‍යයක් ඉදිරිපත් කරන්නේය. තිරුවල්ලුවර්ගේ ඉගැන්වීම් සෑම උත්සාහයකදීම සංයමයේ, ප්‍රඥාවේ සහ දයානුකම්පාවේ වැදගත්කම මෙසේ අවධාරණය කරයි, "දුෂ්ටයන් කෲර ලෙස විනාශ කිරීමට උත්සාහ කරන්නා වේයන් විනාශ කිරීම සඳහා ගසකට ගිනි තැබුවෙකු වැනිය." ප්‍රභාකරන්ගේ අරගලය, ධර්මිෂ්ඨ කෝපයෙන් උපත ලැබුවද, අවසානයේ දෙමළ ජනයාගේ විනාශකාරී බලවේගයක් බවට පත් විය.

ප්‍රභාකරන්ගේ අසාර්ථකත්වය වූයේ ප්‍රචණ්ඩත්වයෙන් පමණක් විමුක්තිය ළඟා කර ගත නොහැකි බව හඳුනා නොගැනීමයි. එය ප්‍රඥාව, සංවාදය සහ සාමය සඳහා කැපවීම සමඟ සම්බන්ධ විය යුතුය. ප්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳ සම්මුති විරහිත විශ්වාසයක්, හේතුව කෙතරම් සාධාරණ වුවත්, අවසානයේදී එය විනාශයට මිස විමුක්තියට මඟ පාදන බව ඔහුගේ ජීවිතයෙන් ඉගෙනගත යුතු පාඩමයි.

වේළුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන්ගේ ජීවිතය ප්‍රචණ්ඩත්වය විසින් පරිභෝජනය කරන මතවාදයක අන්තරායන් පිළිබඳ සංවේදී මතක් කිරීමක් ලෙස සේවය කරන්නේය. ඇතැමුන්ට ඔහු වීරයෙකි, දෙමළ ජනතාවගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් අභීතව සටන් කළ දිවි පිදූවෙකි. අනෙක් අයට ඔහු කෲර පාලකයෙකි, අත් කරගත නොහැකි සිහිනයක් සඳහා අනුකම්පා විරහිතව ලුහුබැඳීම විනාශයේ, මරණයේ සහ දුක්ඛිත මාවතක් ඉතිරි කළ මිනිසෙකි. යුක්තිය සඳහා දෙමළ ජනතාවගේ අරගලය වලංගු වන අතරම, එම යුක්තිය සඳහා මාවත ප්‍රඥාව, දයාව සහ සංවාදයේ යෙදීමට ඇති කැමැත්ත තුළ මුල් බැස ගත යුතුය. දෙමළ ඊළමේ අසාර්ථකත්වය සහ ඒ සඳහා ගෙවන ලද මිල කිසිදා ආපසු හැරවිය නොහැක. ප්‍රභාකරන්ගේ ජීවිතයේ ශ්‍රේෂ්ඨතම පාඩම මෙය විය හැකිය; සැබෑ විමුක්තිය, ඕනෑම ජන කොටසකට ලැබිය හැක්කේ සාමය, අවබෝධය සහ සියලු දෙනාගේම මනුෂ්‍යත්වය පිළිගැනීම සඳහා ප්‍රචණ්ඩත්වය පසෙක තැබූ විට පමණි.

තිරුක්කුරලයේ වචනවලින් කිවහොත්, දිව්‍ය මාර්ගය අවබෝධ කරගත් අය හානියකින් තොරව ක්‍රියාකර අන්‍යයන්ට ප්‍රයෝජනයක් වනු ඇත. සැබෑ විමුක්තිය වූ කලී, ජාති භේදයකින් තොරව, සියලු මිනිසුන් සිටින ලෝකයක් ගොඩනැගීමට කැපවීමෙනි සැබෑ ප්‍රඥාව මෙහෙවීමෙන් ලැබෙන අස්වන්නකි. එවිට සාමයෙන් හා ගෞරවයෙන් ජීවත් විය හැක. විප්ලව වල සැබෑ පරමාර්ථය වියයුත්තේ එයයි. ප්‍රභාකරන් මෙය අවබෝධ කරගැනීමට අසමත් විය. වේළුපිල්ලේ ප්‍රභාකරන්ගේ විප්ලවීය ජීවිතයේ උරුමය විසින් අපට ලබාදුන් කරුමය එයයි.

Author's email: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.